Vanuit de Regiogroep Utrechtse Heuvelrug zijn we met een grote groep in het weekend van 1 maart op bezoek geweest in Nijkleaster in Friesland. Tien jaar geleden waren we daar ook al, maar het fysieke klooster in het Westerhûs in Hilaard bestond toen nog niet. We kwamen toen bij elkaar in Jorwert en regelden onze eigen slaapplek. Nu hadden we een ‘echt’ klooster, Westerhûs, verbouwd uit een oude boerderij, met eigen slaapruimte. 

Wij voelen ons verbonden met de Iona Community in Schotland, dragen het Iona-gedachtegoed uit en bevorderen in werk- en denkgroepen de heelheid van de schepping.

De pijlers van Nijkleaster zijn: stilte, bezinning en verbinding. We dompelden ons onder in het ritme van het klooster, drie vieringen per dag, gezamenlijke, prima vegetarische maaltijden, gesprekken met de kleasterlingen en stilte van 10 uur ’s avonds tot 10 uur ’s ochtends. Dat laatste was voor sommigen prima, voor anderen heel moeizaam. Zeker als je het vergelijkt met het geroezemoes bij het ontbijt in de Abbey. In de ‘kop’ van de boerderij is een meditatiezolder, een bibliotheek en een kapel. De liturgieën voor de vieringen maken onder meer gebruik van Iona- en Taizéteksten. 

De ochtend begon met het ‘lichamelijk ontwaken’, een combinatie van in beweging komen en het brengen van de Zonnegroet, buiten aan de oostkant van de boerderij. Daarna op de meditatiezolder een meditatie van 25 minuten, gevolgd door ontbijt in stilte. 

Op zaterdagmiddag maakten we een kleasterkuier met prachtig weer; de laatste dag voor het broedseizoen dat we nog langs kleine paden door het weilandgebied konden kuieren- daarna hebben de vogels het alleenrecht totdat de jongen groot zijn. De kleasterkuier was, als alle goede dingen, in drie delen: eerst stilte, dan nadenken over een bezinningsvraag (dit keer ‘hoe verhoudt de kerk zich tot de wereldlijke macht’) en daarna met een ander daarover in gesprek.



Zaterdagavond hadden we als groep een eigen gesprek met als thema hoe we als groep zonder een fysieke plaats als een klooster toch spiritueel met elkaar in verbinding blijven. We constateerden dat het koor van de Maartenskerk met onze eigen spullen en liturgisch kleed, geen kloosterkapel maar wel een mooie fysieke plek is, maar dat we wat meer tijd nodig hebben om op de hoogte te blijven van elkaars leven. 

De zondagmorgen begon met vorst en dichte mist. We vierden een prachtige dienst in de kerk van Jorwert, waar we wandelend door het weiland of met de auto naar toe gingen. Na de middaglunch gingen we weer onze eigen weg in de volle zon.

Goof Lindijer