In mei 2023 verbleef Willie Verhoef een week als gast op Iona. Ze beschrijft haar ervaringen in de vorm van een dagboek. Jan Maasen werkte in diezelfde tijd als vrijwilliger in de keuken. Zijn impressie van diezelfde week kunt u hier lezen. 

Een verblijf op Iona - een pelgrimage zo u wilt - inspireert velen.
De Abbey, een verblijf in het studiecentrum en de 'eerlijke omgeving' dragen daar aan bij.

Een week op Iona

Zaterdag 27 mei 2023

Vandaag weer voet op Iona gezet! Bijna acht jaar geleden verliet ik het eiland. Er is veel gebeurd in de tussentijd, zowel in mijn leven als hier op het eiland. De huizen voor de eilanders waar toen aan gebouwd werd, zijn klaar en bewoond. De Village Hall is nieuw en de Abbey is grondig verbouwd.

Hetzelfde is nog de hectiek van zo’n eerste dag: allemaal nieuwe gezichten, veel namen, verhalen (die nog lang niet allemaal afgemaakt zijn). Het welkom met koffie/thee en koek. De eerste maaltijd met z’n allen. Het programma voor de week krijgen we uitgereikt, met ook alle namen van staf en groepsgenoten. En de welcome service. Heerlijk om weer in de koorbanken te zitten.

Ik deel de kamer met mijn vriendin Marybeth, die ik in 2011 als medevrijwilligster op Iona leerde kennen. Enkele stafleden kennen we nog van de tijd dat we vrijwilliger waren. En dan zijn Jan en Desirée er nu ook als vrijwilligers. De gasten deze week zijn een groep van de universiteit van Michigan (USA) en een groep van de kerk van Fleet (Zuid-Engeland), en dan nog de gasten die individueel gekomen zijn, zodat een groot deel van de wereld vertegenwoordigd is: Canada, Schotland, Nederland, Australië en een jonge vrouw uit Oekraïne.

Zondag 28 mei, Pinksteren

Na het ontbijt instructies gekregen voor mijn corvée deze week: elke morgen de vloer van de refectory (eetzaal) vegen en moppen. Samen met Logan uit Michigan mag ik dat doen en dat gaat ons prima af.

Op deze pinksterzondag is de kerk stampvol. Mensen van het eiland, een groep uit de “Mac” (voor het eerst sinds tijden weer) en veel bij de Iona Community betrokkenen uit de buurt. Omdat we achteraan zitten, is niet alles woordelijk te volgen helaas, maar genoeg om te begrijpen waar het over gaat. En zingen en eucharistie zijn heel vertrouwd. En zoals gebruikelijk wat nagepraat met deze en gene in de cloisters onder het genot van thee of koffie (ja, er is nu ook koffie!).

Lees verder