Van 21 tot en met 27 oktober 2023 nam Alex de Brouwer deel aan de Associates Week in de Abbey van Iona. In deze bijdrage doet hij verslag van deze week en legt hij uit hoe hij invulling geeft aan het geassocieerd lid zijn van de Iona Community.

Een verblijf op Iona - een pelgrimage zo u wilt - inspireert velen.
De Abbey, een verblijf in het studiecentrum en de 'eerlijke omgeving' dragen daar aan bij.

Een aan te raden ervaring

Sommige mensen vinden dat je als vriend of Associate Member van de Iona Community op Iona geweest moet zijn, en dan het liefst nog met een verblijf in de Abbey. Anderen zijn nog nooit op Iona geweest (zoals ik), maar zijn geboeid door de verhalen, de liederen en de liturgie. Of  zij voelen zich verbonden met de Iona Community door hun lidmaatschap van een regiogroep of hun deelname aan een Ionaweekend in Schoorl of de Columbadagviering. Maar in veel gevallen heeft naar Iona gaan, ook al is het voor sommigen best duur (Halleluja aan de energietoeslag!), een meerwaarde. Je ontmoet op locatie de liederen en de liturgie, maar zeker ook de mensen, die er als gast, vrijwilliger of medewerker verblijven. Iona gaat echt voor je leven en je wordt dieper aan je commitment met de Community en het eiland herinnerd. De taal kan een barrière zijn. Mijn Engels is ook niet je-van-het, maar je pikt snel veel mee. Je moet je niet door de taal laten afschrikken. 

Reis met obstakels

Het reizen naar Iona is normaal al een hele onderneming, maar de storm Babet maakte het dit keer nog veel complexer. Ik zou donderdag 19 oktober vertrekken met de veerboot van IJmuiden naar Newcastle, maar vanwege Babet voer de boot donderdag en vrijdag niet. Eigenlijk wilde ik niet vliegen, maar ik wilde ook graag de hele week meemaken. Dus toch maar het vliegtuig naar Glasgow genomen, met een overstap in Londen.

De reis door Schotland verliep ook niet zonder obstakels. Vrijdag 20 oktober was Babet heftig aanwezig en blokkeerde ze met een boom de spoorweg tussen Glasgow en Oban. We strandden bij een klein station ‘in the middle of nowhere’. Er bleken die dag geen treinen meer naar Oban te rijden. Gelukkig kwam er na enkele uren een bus. Helaas kon niet iedereen mee, maar ik had het geluk dat ik in die bus zat en gewoon in Oban kon dineren en naar mijn geboekte hotel gaan. Anderen waren minder gelukkig. Sommige gasten kwamen één of twee dagen later omdat Babet de weg versperde. Ook de gasten die op 20 oktober met de ferry van Iona naar Mull wilden na een week met John Bell, moesten een dag wachten vanwege de opstandige Babet. Ik was in Schotland beland midden in de ruige, maar ook prachtige natuur.

Lees verder